Parodontitis

Wat kan ik doen tegen parodontitis?
Kaakbot wat weg is komt helaas niet meer terug. Wel kan door een speciaal paradontaal traject bij de mondhygiënist het afbraakproces gestopt worden. Belangrijkste aan dit traject is dat u terug blijft komen voor de nazorgfase. U heeft immers aanleg voor parodontitis en wanneer dit weer verwaarloosd wordt, gaat het afbraakproces weer verder.

​Risicogroepen

Verschillende factoren kunnen het risico op parodontitis verhogen. Het is essentieel om bewust te zijn van deze risico’s en maatregelen te nemen om ze te verminderen, zoals stoppen met roken en het handhaven van een gezonde levensstijl. Sommige patiënten hebben meer aanleg voor parodontitis dan andere. Dit kan onder andere met genetische aanleg te maken hebben en/of bepaalde bacteriën die in de mond aanwezig zijn. Andere factoren die een belangrijke rol spelen voor parodontitis zijn:

• Roken, bij rokers komt parodontitis vaker voor dan bij niet-rokers. Bovendien is de ernst van parodontitis bij rokers groter. Ook reageren rokers minder goed op de behandeling van parodontitis.

• Diabetes (en dan vooral de niet goed ingestelde diabetes) geeft een verhoogde kans op het ontstaan van parodontitis. Daarnaast is door diabetes de kans op het ontstaan van abcessen bij parodontitis groter.

• Stress kan de afweer van het lichaam onderdrukken. Daardoor neemt de kans op het ontstaan van parodontitis toe en kunnen de nadelige gevolgen van parodontitis groter zijn.

• Zwangerschap, systemische ziekten en medicijngebruik kunnen ook invloed hebben op parodontitis.

• Medicijngebruik, bepaalde medicijnen worden geassocieerd met een verhoogd risico op parodontitis vanwege hun invloed op het immuunsysteem en de speekselproductie wat van invloed kan zijn op de mondgezondheid. Medicijnen zoals bepaalde antidepressiva, antihypertensiva, en antihistaminica, kunnen leiden tot een droge mond (xerostomie) als bijwerking. Speeksel heeft een beschermende rol in de mond, omdat het helpt bij het neutraliseren van zuren, het wegspoelen van bacteriën en het bevorderen van een gezonde mondflora. Als er onvoldoende speeksel wordt geproduceerd, kunnen bacteriën gedijen, wat kan leiden tot tandbederf en parodontitis.

​

Parodontitis behandelingen

Het behandelen van parodontitis en het daarmee stoppen van het afbraakproces bestaat uit meerdere behandelingen. Hieronder lichten we graag toe uit welke behandelingen het bestaat. 

 ​1. Intake        

Bij Five25 Mondhygiënisten  stellen we, mede op uw zorgvraag of op basis van de vraag waarmee u bent doorverwezen, de diagnose. Hiervoor wordt uw gezondheidstoestand, daar waar van belang, kort besproken. De ruimte tussen de tanden en het tandvlees wordt gemeten (parodontiumstatus). Er wordt onder andere gekeken hoe erg het tandvlees bloedt, waar de plaque zit, of er al mobiliteit is en in hoeverre het tandvlees teruggetrokken is.

Indien u doorverwezen bent door uw tandarts, stellen we het zeer op prijs als de röntgenfoto’s vooraf doorgestuurd zijn. Indien dit niet het geval is, of u op eigen initiatief komt, kan het zijn dat we via uw tandarts aanvullende röntgenfoto’s nodig hebben om een goede diagnose en prognose te kunnen stellen.

Vervolgens wordt er een behandelplan opgesteld en wordt deze met u besproken. U krijgt meteen de begroting mee zodat u een indruk heeft van de kosten van de verdere behandeling.

2. Initiële behandelingen en tussentijdse beoordeling
(+- 5 afspraken)

De initiële behandeling zal bestaan uit het reinigen uw tanden en kiezen en diens worteloppervlak. Dit is een arbeidsintensieve behandeling waarbij het gebit vaak in vier kwadranten verdeeld wordt en er dus vaak meerdere afspraken voor gemaakt moeten worden.

De gebitsreiniging vindt normaliter plaats onder lokale verdoving waardoor de behandeling volledig pijnloos verloopt. Verder zal er veel aandacht en tijd besteed worden aan hoe u uw gebit thuis reinigt, de mondhygiëne. Een goede mondhygiëne is een vereiste voor een goed resultaat van de behandeling. Zes weken na de initiële behandeling vindt er een tussentijdse beoordeling plaats waarbij eventueel aanvullende instructies worden gegeven en (rest) tandsteen en plaque verwijderd worden.

Mocht het nodig zijn, dan wordt er een bacteriële kweek afgenomen om te kunnen beoordelen of er zich schadelijke bacteriën in de mond bevinden, die de ontstekingen veroorzaken of verergeren.

​

3. Herbeoordeling

Drie maanden na de uitgevoerde initiële behandelingen vindt een herbeoordeling plaats. Tijdens de herbeoordeling wordt er een nieuwe parodontiumstatus gemaakt en wordt beoordeeld in hoeverre het tandvlees (weer) gezond is en hoe de vervolgbehandeling zal zijn. De nieuwe status zal worden vergeleken met de status van de intake die tijdens het eerste bezoek is gemaakt.

De herbeoordeling zal vooral gericht zijn op het resultaat van de behandeling en het vervolgtraject. Het resultaat van de behandeling zal uitvoerig met u worden besproken. Afhankelijk van dit resultaat wordt bepaald of de nazorgfase gestart kan worden, of dat er verdere behandeling nodig is om de parodontitis onder controle te krijgen.

Na afloop van deze behandeling zal weer een uitgebreide schriftelijke rapportage over het behandelresultaat en het besproken vervolgtraject naar uw tandarts worden gestuurd.

4. Nazorg

De nazorgfase is de onderhoudsfase. Afhankelijk van het resultaat en de situatie in uw mond,  komt u in het begin elke 3 of 4 maanden terug voor de nazorg. Tijdens de nazorg wordt de mate van ontsteking vastgesteld, wordt uw mondhygiëne gecontroleerd en waar nodig bijgestuurd en worden alle oppervlakken van uw tanden en kiezen uitgebreid gereinigd en gepolijst. Het doel is om uw mondhygiëne zo optimaal  mogelijk te houden om te voorkomen dat het ontstekingsproces verder zal gaan.

Wanneer uw mondhygiëne langere tijd op een goed niveau zit en de pockets (ruimte tussen uw tand en tandvlees) minimaal zijn, kan voor een langere nazorgtermijn gekozen worden.

5. Evaluatie

Elke twee jaar zal er een nieuwe parodontiumstatus nodig zijn om het botniveau te evalueren en goed te monitoren. Wanneer u langer dan een jaar niet geweest bent dient er eerder een nieuwe status gemaakt te worden. Ook kan er voor gekozen worden om een nieuwe status te maken, denk hierbij bijvoorbeeld aan situaties waarbij er in korte tijd veel diepere pockets ontstaan zijn en de status niet meer overeenkomt met hetgeen wat wij hebben. Om dan de goede zorg, en diep genoeg te komen, hebben we wel de juiste metingen / status nodig.

6. Verwijzing parodontoloog voor chirurgie (indien nodig)

Wanneer er (lokaal) te diepe pockets blijven die we samen niet onder controle krijgen, is een flapoperatie (chirurgie) geïndiceerd. Wij zullen dan in overleg met uw tandarts kijken voor een verwijzing naar een parodontoloog.

Onder plaatselijke verdoving wordt dan het tandvlees lokaal losgemaakt. Op deze manier is het voor de parodontoloog mogelijk om goed zicht te krijgen op het aangetaste gebied van het bot, de eventueel achtergebleven resten tandsteen en het dieper gelegen ontstoken tandvlees. Vervolgens worden de worteloppervlakken zorgvuldig schoon gemaakt, het ontstoken weefsel verwijderd en het bot, indien nodig, gecorrigeerd. Daarna wordt het afgeschoven tandvlees weer nauwkeurig terug gehecht.

Omdat het ontstoken tandvlees verwijderd wordt, is het niveau van het tandvlees na de operatie dikwijls iets lager. Dit heeft als voordeel dat een adequate reiniging met ragers goed mogelijk is. De hele operatie is door de goede verdoving pijnloos.